کافئین نوعی ماده آلکالوئیدی است که بطور طبیعی در برخی مواد غذایی از جمله دانه قهوه، چای، دانه کاکائو و … یافت می‌شود. این ماده را به برخی انواع نوشیدنی از جمله نوشابه اضافه می‌کنند. کافئین سبب ایجاد طعم تلخی می‌شود. این ماده، محرک سیستم عصبی همراه با اثرات روان درمانی و همچنین تحریک‌کننده سیستم تنفسی است. کافئین ضربان قلب را بالا برده و ادرارآور است.

کافئین در اشکال مختلفی وجود دارد و با کمال تعجب، قهوه بهترین شکل آن نیست. مطالعات متعدد نشان داده‌اند که کافئین بدون آب به شکل قرص در بهبود عملکرد مؤثرتر از کافئین موجود در قهوه است. از این نوع قرص‌ها معمولا کارگرها یا دانشجویانی که می‌خواهند برای کار یا مطالعه، تمام شب را بیداری بکشند استفاده می‌کنند. اگر می‌خواهید کارایی‌تان را به حداکثر برسانید، باید قرص آن را مصرف کنید.

مقدار مصرف هر فرآورده پزشک تعیین می نماید ، اما مقدار مصرف معمول به شرح زیر است : در بزرگسالان روزانه 1 عدد و یا طبق دستور پزشک مصرف گردد.

• - کاهش درد عضلانی - رفع خستگی - افزایش قدرت انقباض عضلات

- در صورت بروز واکنش های آلرژیک مانند آنژیوادم ، راش اریتماتوز ، خارش و کهیر ، فرآورده را قطع نموده و با پزشک یا داروساز مشورت کنید -

در صورت مصرف بیش از حد مجاز این فرآورده ممکن است حملات تسنج اتفاق بیفتد

موارد احتیاط :

- با نارسایی کبدی ، کلیوی و بیماران قلبی

-عروقی با احتیاط مصرف گردد.

- از مصرف مقادیر بیشتر از حد مجاز این فرآورده اجتناب نمایید.

- حساسیت نسبت به فرآورده

• در صورت مصرف همزمان داروهای زیر ، با پزشک خود مشورت کنید :
• - فنی توئین ، آلوپورینول ، قرص های ضد بارداری خوراکی ، آسپرین ، لیتیوم ، تئوفیلین و کلوزاپین
• - در صورت استفاده همزمان از سایر داروها حتما پزشک خود را مطلع نمایید.
• تداخلات غذایی :
• بعضی از غذاها و نوشیدنی ها ممکن است حاوی مقادیری از کافئین باشند که ممکن است مصرف همزمان آن ها با این فرآورده موجب افزایش ضربان قلب ، بی قراری و عصبانیت گردد.